Hawassa Hawassa en niks anders meer..:(

Ja, het is echt waar.. de trips zijn voorbij, dus ineens een stuk minder mooie ervaringen. En ik denk ook uiteindelijk minder leuke blogs..maar zal mn best blijven doen;)

Er staan namelijk wel wat nieuwe dingen op het programma. Ons project loop nauwelijks tot niet... Het zou zelfs kunnen dat het vanaf komende week helemaal stopt, maar voor nu gaan we halve dagen werken bij ons eigen project wat maakt dat we dan hopelijk wel een goed gevuld programma hebben in de ochtend. In de middagen ga ik in ieder geval naar 2 verschillende weeshuizen om te helpen met tuinieren (ja echt, ik lieg niet;)), activiteiten met de kindjes doen, helpen met dingen bouwen/renoveren enz.. En daarnaast ben ik heel erg hard aan het netwerken hier om ziekenhuizen, klinieken en andere projecten te mogen bezoeken.
Heb het in ieder geval voor elkaar gekregen om bij 2 andere projecten te mogen kijken en misschien wel meehelpen. De ene heb ik via via te horen gekregen en is nog niet helemaal duidelijk, maar daar helpen ze in ieder geval het zwakke volk om ook hen toch een leven te bieden op wat voor manier dan ook.. (wat die dingen precies zijn hoop ik later te kunnen vertellen).
Het 2e project is van een Zweedse vrouw en zij helpt vrouwen en kindjes met aids. Daarmee doen ze activiteiten, proberen de vrouwen die nog kunnen werken te laten werken en meer dingen ga ik daar op project zelf nog zien vertelde ze me. Daarover later dus ook nog meer..;)

Naast deze dingen willen we/wil ik vooral ook heeeeeeeeeeeeel graag een kijkje in de gevangenis nemen. Gewoon even zien waar we komen te zitten als we teveel op internet zetten wat ze hier niet bevalt;) haha, nee.. Daar gaan we niet voor solliciteren;) Maar wel om te zien hoe het er daar aantoe gaat en ook om de vrouwen met kinderen te zien die daar onterecht vast zitten. (lees weer meer via de site www.letuschange.be )

Ondanks dat de trips voorbij zijn, maken we natuurlijk nog genoeg mee. Zo is 1 van de vrijwilligsters uit onze groep beroofd en was haar telefoon kwijt. De dader hiervan was 1 van de straatkindjes hier. Helaas voor hem heeft de bewaker van het hotel waar we zouden lunchen dit gezien, de jongen bij zn nekvel gegrepen en moest de vrijwilligster meekomen naar het politiebureau om "aangifte" te doen. Dat is hier door middel van een briefje ondertekenen en zien hoe het jongetje even afgeranseld wordt als straf van zijn daad.
Gelukkig heb ik dit zelf allemaal niet gezien, want het heeft geen zin gehad om 100 keer te zeggen dat het nu wel goed was en vragen om hem asjeblieft gewoon te laten gaan. Ze had tenslotte nu haar telefoon terug en het is een kind! Natuurlijk is dit ook het verschil in recht-systeem, cultuur, de jongen wist wat zijn straf zou zijn als hij betrapt zou worden en noem het allemaal maar op, maar is natuurlijk lastig en vooral erg vervelend als je ineens in zo'n situatie terecht komt en je ziet dit allemaal gebeuren.

Van de week hebben we ook nog een leuke dag op school gehad, want hebben voor het eerst les gegeven samen met de leraren en gaan da morgen weer op dezelfde manier doen. Ook hebben we helaas afscheid moeten nemen van 2 vd vrijwilligsters, maar hebben gelukkig weer 2 nieuwe frisse fanatieke vrijwilligers mogen ontvangen. Morgen weer even een gesprekje op kantoor en daarna flink aan de bak bij de andere projecten. Heb er helemaal zin in en hoop op een volle, leerzame, leuke 2e maand, want de laatste weken zijn alweer ingegaan en wil ze echt zo goed mogelijk benutten!:D

Owja: Ikzelf vond hetzelfde nog wel even "grappig". Ik heb jullie heeeeel kort even verteld over dat ik echt blij ben met hoe en wat ik hier ervaar en ook besef. Zoals dat ik blij ben dat mijn eigen operatie mogelijk is geweest toen ik klein was.
De dag nadat ik dat in mn blog had beschreven kwamen de kindjes op school op me afstormen en ondekten mn litteken.. Waarop ze echt heeel hard begonnen te lachen en zeiden dat ze dat echt een gek/stom iets vonden.
Ik snap dat wel, want hier kennen ze alleen maar erg lelijke littekens van vervelende gebeurtenissen en als je echt iets hebt ga je gewoon dood.
Hoezo goed om te beseffen en te zien wat de verschillen zijn tussen Nederland en hier?!;) Dus nogmaals, ik ben blij dat ik hier ben en hoop zo veel mogelijk te zien.
En om het goed af te sluiten......
We hebben een mooi bedrag donatiegeld wat we mogen gebruiken om gezinnen een leven te geven. We gaan dus deze week inkopen doen voor in ieder geval 2 gezinnen zodat ze zelf enjerra, brood, koffie en andere dingen kunnen maken om die vervolgens te verkopen. En ook gaan we deze week naar HET gezin om afspraken met hen te maken over hoe ze geholpen willen/kunnen/zullen worden. Het is weinig, maar we kunnen voor een paar mensen echt hun leven verbeteren!:D

Op naar de volgende goede berichten dus!;)